hüzünlüyüm...
yine bir hüzün kapladı içimi...
canım hiç birşey yapmak istemiyor...
yoruluyorum herşeyden...
sanki herşey beni daha çabuk üzmeye başladı...
hiç birşeye gücüm yokmuş gibi hissediyorum kendimi...
üzgünüm...
mutlu olmak bile üzüyor beni...
haketmiyorum mutlu olmayı...
en hareketli müzikler bile ben de hüzne sebep oluyor...
garibim yine bugünlerde...
kendimi anlamakta zorlanıyorum...
özlüyorum...
herşeye büyük bir özlemle sarılıyorum...
ona ulaştığım anda o özlemimin biteceğini bildiğim halde...
yine de özlemime kavuşmak için can atıyorum...
ağlayamıyorum...
saatlerce ağlamak istiyorum...
yorgunluktan bitkin düşene kadar...
çıldırına kadar...
ama ağlayamıyorum...
uzanmak istiyorum...
boylu boyunca, uzanıp sere serpe...
gözlerimi kapatmak ve düşler kurmak...
sevdiğim ve özlediğim şeyler hemen yanıbaşımdalar gibi...
ve hiç ayrılmayacağım gibi onlardan...
düşündükçe farkediyorum...
ne acıklı bunları söylemek ama...
galiba...
ben yapayalnızım...
kalabalıklar içinde...
sanki birşeyleri kaybetmiş de...
onları arayıp duran...
ve hiç bulamayacak olan...
